.- Un Hoscar for jou .- Ainda as dar co mechelin no caldeiro, a quen xe ye hocorre poñer a faciana mala do Persei, xa cho teño dito, tes que seleccionar as imases. .- Colosal, obra maestra do cine ourensan, nin Román, nin Velo nin Redios. .- Pipi pipi pipi pipi
comentarios recogidos despues de un visionado privado en los previos del festival de Cans.
Hay que hacerle un gran homenaje a este PEPELETAS, hijo predilecto ya de la ciudad de Ourense. El séptimo arte desde El acorazasdo Potenkim no ha evolucionado hastas esta gtran trilogía donde demuestra las miserias y grandezas de unos seres humanos que qpasan por la vida sin criticar ni hacer daño a nadie: unos hedonistas que están fielmente reflejados en la obra de este colosal director.
SUPERLATIVO !!!!! La mejor película hasta la fecha. Que se animen los limoneros, PEPELETAS quedo "fundido" y quiere tomarse unos meses sabáticos. Quién recojerá el tezstrigo? Quizás THELUROS MUNK, quizás el ALTO COMISIONADO, quizás el amigo del Moreno?
Parabéns ao Alto Comisionado pola nova embaixada. Sei que librou unha boa loita con un dos Chinos do meu pobo pola devandita legación diplomática. Persei, máis ben Xobino Tinto; que é o que leva esto, ao final decidiuse por o Alto Comisionado xa que segundo él: "es más apuesto y sabe idiomas y el chino es mu feo y no da la talla para nuestra representación diplomática". "Quiero mandar al P.Antonio como embajador ante la Santa Sede" dixo X.Tinto.
Saiu un pouco achaparrado o Alto Comisionado, como si estivera de nádegas. O Chino non tiña opcións porque correuse por ahí que era axente secreto de Coreo do Norde.
O problema do Chino é que era moi comilón. Lémbrome que unha vez pelexou co José Maía que repartía o pan, xa que quería o cesto enteiro. Unha boa persoaxe para unha película de Pepeletas.
PEPELETAS, non te fagas rogar e prepara xa a primeira de a seguinte triloxía. PEPELETAS non seio que profesión tes pero cobn esto do cine poderías vivir coma un raxá!
Ó Chemari tamén había dque darlle de comer aparte. Lvávase moi mal co Siro. Teño visto como o Siro máis dunha vez amenazábao con un tenedor no comedor e como o Chemari decíalle que si era chulo que saira onde o depósito da auga.
Pepeletas plasma en menos de 15 minutos la angustia existencial de los miembros de la Peña: el horror a ser exterminados por ser distintos y juerguistas independdientemente de la carga ideológica de cada uno. La Peña es por definición un paraíso utópico anarquista y eso a los dictadores los saca de las casillas. "Unos incontrolados en la historia, sin dirección ni siquiera sin normas, sin ideologías, no hijo no!", decía Persei temiendo que la Peña alyudase a la disidencia en contra de la barbarie de su régimen. La Peña es en realidad la República Livre de Mingarabeiza!
Vaia filósofo este anónimo das 18,05. Por cierto: Sr.Director, si me publica una poesía se la remito "de contado". Ahora pertenezco a la escuela dadaista de Mateo y en los ratos libres escribo poemas. Tengo un buen maesto ¿no le parece?.
Con tanto cineasta en la Peña, podíamos dar unos premios, como en Cás (Cannes en castellano).Genial Pepeletas.Las que podríais montar tu y el de Radio Petarós.
Este blog es un lugar bajo el Sol donde cobijarse, en el que la amistad es lo más grande de mundo. Está dedicado al amor que es el carburante de nuestros corazones.
23 comentarios:
Moi boa Pepeletas. !A MELLOR!.
A voz da Pasionaria moi lograda...Por intres parace ela mesma.
La mejor, sin dudas.
Impagable el doblaje de PASIONARIA.
Ja..ja..ja
A mellor, este PEPELETAS facéndolle sombra ó Amenabar!
VIVA A TUA NAI!
Como se locurró.... muy graciosa.... las fotos dekl `principio con un montón de macedanos.
.- Un Hoscar for jou
.- Ainda as dar co mechelin no caldeiro, a quen xe ye hocorre poñer a faciana mala do Persei, xa cho teño dito, tes que seleccionar as imases.
.- Colosal, obra maestra do cine ourensan, nin Román, nin Velo nin Redios.
.- Pipi pipi pipi pipi
comentarios recogidos despues de un visionado privado en los previos del festival de Cans.
Que grande. Esa pasionaria, y ese corte de D. Yon Bayne con los Morenos, realmente de ordago a la grande.
Esto en Cannes, se sale.
Hay que hacerle un gran homenaje a este PEPELETAS, hijo predilecto ya de la ciudad de Ourense.
El séptimo arte desde El acorazasdo Potenkim no ha evolucionado hastas esta gtran trilogía donde demuestra las miserias y grandezas de unos seres humanos que qpasan por la vida sin criticar ni hacer daño a nadie: unos hedonistas que están fielmente reflejados en la obra de este colosal director.
Hedonistas, lo que sois unos sibaritas y burgueses que solo piensan en llenar la panza y cantar.
La fiesta del final, clavadita a las nuestras tal que la del JOSE LUIS de la otra noche.
Habra que llevar un banjo pala proxima.
SUPERLATIVO !!!!!
La mejor película hasta la fecha.
Que se animen los limoneros, PEPELETAS quedo "fundido" y quiere tomarse unos meses sabáticos.
Quién recojerá el tezstrigo?
Quizás THELUROS MUNK, quizás el ALTO COMISIONADO, quizás el amigo del Moreno?
Parabéns ao Alto Comisionado pola nova embaixada. Sei que librou unha boa loita con un dos Chinos do meu pobo pola devandita legación diplomática. Persei, máis ben Xobino Tinto; que é o que leva esto, ao final decidiuse por o Alto Comisionado xa que segundo él: "es más apuesto y sabe idiomas y el chino es mu feo y no da la talla para nuestra representación diplomática". "Quiero mandar al P.Antonio como embajador ante la Santa Sede" dixo X.Tinto.
Saiu un pouco achaparrado o Alto Comisionado, como si estivera de nádegas.
O Chino non tiña opcións porque correuse por ahí que era axente secreto de Coreo do Norde.
O problema do Chino é que era moi comilón. Lémbrome que unha vez pelexou co José Maía que repartía o pan, xa que quería o cesto enteiro. Unha boa persoaxe para unha película de Pepeletas.
PEPELETAS, non te fagas rogar e prepara xa a primeira de a seguinte triloxía.
PEPELETAS non seio que profesión tes pero cobn esto do cine poderías vivir coma un raxá!
Ó Chemari tamén había dque darlle de comer aparte. Lvávase moi mal co Siro. Teño visto como o Siro máis dunha vez amenazábao con un tenedor no comedor e como o Chemari decíalle que si era chulo que saira onde o depósito da auga.
Pepeletas plasma en menos de 15 minutos la angustia existencial de los miembros de la Peña: el horror a ser exterminados por ser distintos y juerguistas independdientemente de la carga ideológica de cada uno.
La Peña es por definición un paraíso utópico anarquista y eso a los dictadores los saca de las casillas.
"Unos incontrolados en la historia, sin dirección ni siquiera sin normas, sin ideologías, no hijo no!", decía Persei temiendo que la Peña alyudase a la disidencia en contra de la barbarie de su régimen.
La Peña es en realidad la República Livre de Mingarabeiza!
Vaia filósofo este anónimo das 18,05.
Por cierto: Sr.Director, si me publica una poesía se la remito "de contado". Ahora pertenezco a la escuela dadaista de Mateo y en los ratos libres escribo poemas. Tengo un buen maesto ¿no le parece?.
OK Sei seguro que espuede ser interesante. Mándala.
Yo creo que el único premio posible es el dinero. Es mucho más decorativo que una chocolatera, porque puedes comprarte un traje de Armani.
La liga de Mujeres no hace justicia a las limoneras
Cuanto más la veo más me gusta.
Al estilo de los clásicos.....
Una gran obra de arte.
Con tanto cineasta en la Peña, podíamos dar unos premios, como en Cás (Cannes en castellano).Genial Pepeletas.Las que podríais montar tu y el de Radio Petarós.
SOLO PUEDO DECIR CON LAGRIMAS EN LOS OJOS (DE RISA) CLARO, GRACIAS. ES DEL MUNDO MUNDIAL. SE HA SUPERADO. FELICES FIESTAS A TODOS. QUE NO DECAIGA.
Publicar un comentario