Dicen os máis vellos que, nas curvas do río Pentes, cando a auga baixa espesa e cheira a cebola cocida, está a piques de pasar algo gordo. E esa vez, pasou.
Sei Persei, líder absoluto e algo constipado, recibira informes de que un mercado clandestino estaba a traficar con tapires amaestrados, tapires de carreira e incluso un tapir vidente que lía o futuro nas patacas. O sátrapa, furioso, exclamou:
—Quero ese mercado pulverizado, tapires incluídos. ¡Mercenarios, en formación!
Ao mando da operación, coma sempre, ía o Comandante Siro, home de man firme, ideas confusas e moita pose. Ao seu carón, destacaba unha figura rechoncha, encarnada de cara e perigosa de alento: o Sargento Cebolón.
O plan era claro: descender polo río nunhas barcas confiscadas ao club de piragüismo de Tamagos e sorprender o mercado. A camuflaxe consistía en batas de veterinario e gafas de sol.
Unha vez no campamento tapireiro, infiltrados entre postos de empanadas sen selo e criadores de tapires con acento andaluz, Siro ergueu o puño. A orde foi clara:
—Cebolón, activa o protocolo ceboleiro.
O sargento, sen dúbida nin piedade, abriu o zurrón de cebolas vellas que levaba sempre ao lombo. O cheiro foi inmediato e devastador. Os tapires entraron en pánico. Os tratantes caeron de xeonllos. Un dos postos prendeu lume só polo vapor.
—Non era químico. Era gastrónomico. —explicaría máis tarde o parte oficial.
En medio do caos, os Mercenarios de Verín tomaron control da situación. Don Tapiro, líder da rede, foi capturado mentres tentaba agocharse debaixo dun tapir disfrazado de cabra.
A operación foi un éxito rotundo. O río quedou libre, os tapires foron levados ao Foso Real de Persei, e a camiseta de Cebolón foi queimada por precaución.
Desde aquela, ningún tapir volveu baixar polo Pentes sen salvoconduto e ambientador oficial.
No hay comentarios:
Publicar un comentario