PRIMEIRA PARTE # CRÓNICAS DUN INTERNADO. OS MILAGROS:UNHA NOITE DE PESADELO (por O Corresponsal)

Fotos halográficas da pantasma de Piedrafrita.

A historia ocurriu alá polo ano 1973; nunha de tantas noites, os internos, logo da cea, esgotaban os derradeiros momentos do día ocupados en xogar ao "huevo, pico araña" unhos, outros vendo o "Telediario" e os máis na sala de xogos.Tres pitidos do Padre Inspector e á cama.

Sono plácido e despreocupado nunha etapa da vida donde o anceio máis grande é o de ter feitos os deberes de química para que á mañá seguinte, por se nos chamaban ao "pizarrón", non dar o cante diante dos demáis compañeiros. Alá pola media noite,un berro infernal e unhos ruidos metálicos sobresaltan aos sete rapaces que ocupaban unha das habitacións do Internado.

Encéndese a luz e pronto nos temos que encarar cunha situación que lembramos como unha das máis traumáticas da nosa adolescencia. Un tal Piedrafita, rapaz alto e corpulento, con cara de poucos amigos; estaba bracexando e fora de sí, babeando, cos ollos en branco e coa faciana descomposta ameazando a todos e cada un dos compoñentes da "camareta".

Un dos internos que dormía ao lado da porta,sin pensalo, marchou correndo en busca do frade de turno que dormía perto das habitacións dos rapaces. Os demáis tentanto esquivar todo tipo de obxectos que o "poseso", fora de sí, recollía por toda a habitación para lanzárllelos aos seus compañeiros.O que esto escribe máis acongojado, se cabe, que os demáis xa que por ser o máis amigo do "endemoniado" era o que máis ameazas de morte recibía.



Nun intre aparecen catro frades, corpulentos, novos e con forza para tentar de neutralizar ao Piedrafita. Botanlle-la man e nun primeiro intre parece que o doblegan pero cal é a nosa sorpresa de que este záfase e nunha carreira abalánzase enriba dun interno de Laza con intencións nada doadas. Nun segundo intento, e por fín, os catro frades bregándose en forma sobre o suxeito logran reducilo e sacalo da habitación cara o pasillo.

A todo esto a espectación dos ocupantes do piso segundo do Internado é total, vendo aquel rapaz fora de sí e suxeitado por catro frades.Logran levalo cara a Portería e con moitos esforzos alonxalo dun escenario que se me antoxa dantesco, polo medo e a desazón dunhos rapaces que nas súas vidas se atoparan con algo parecido.Á mañá seguinte era do que se falaba no Intenado.

Nada soupemos do tal Piedrafita, soio que endexamáis volveu a estudar alí. O episodio non foi fácil de esquecer entre o alumnado. Lembramos os que alí estivemos que moitas noites con posterioridade ao episodio,a maioría dos rapaces tiveron pesadelos e certos traumas psicolóxicos, que aínda hoxe e cando o recordamos póñensenos os pelos de punta.